Zamek w Sandomierzu, usytuowany na skarpie wiślanej, został wzniesiony z inicjatywy Kazimierza III Wielkiego i rozbudowany w XVI wieku. Obecnie mieści się w nim Muzeum Zamkowe, funkcjonujące od 1986 roku. Pierwotnie był to obronny gród, który został przekształcony w murowany zamek po 1349 roku. Z tej fazy zachowały się fundamenty ośmiobocznej wieży. W późniejszych wiekach zamek był świadkiem wielu ważnych wydarzeń – m.in. w 1389 roku król Władysław Jagiełło przyjął tutaj hołd lenny z Nowogrodu Wielkiego, a w 1395 roku zawarł sojusz z książętami pomorskimi.

 

     Zamek był rozbudowywany w różnych okresach. W XV wieku dodano wieżę narożną zwaną "kurzą nogą", a w XVI wieku pod kierunkiem Benedykta z Sandomierza dobudowano skrzydła wschodnie i zachodnie oraz arkadowe krużganki. Nad wejściem do zamku zachowała się tablica z herbem Zygmunta Starego i datą 1520, świadcząca o jego przebudowie. W czasach Zygmunta Augusta zakończono budowę wież i murów od strony miasta.

 

     Po rozbiorach Polski zamek został przekształcony przez władze austriackie w więzienie, funkcjonujące tu do 1959 roku. W XIX wieku budynek został przebudowany, dodano klasycystyczną elewację i podzielono wnętrza na cele więzienne. 

 

     W XX wieku zamek przeszedł gruntowną renowację, w tym w latach 2002-2005 wyremontowano dach, basztę południową oraz salę rycerską. Dziś Muzeum Zamkowe prezentuje bogatą historię regionu i samego zamku.